Nadużycie prawa procesowego a odmowa nadania klauzuli wykonalności

Problematyka nadużycia prawa procesowego w postępowaniu klauzulowym była przedmiotem rozważań naukowych, jednakże w dotychczasowym systemie prawa procesowego brak było unormowania, z którego w drodze wykładni językowej można byłoby wyprowadzić normę prawną pozwalającą na stosowanie klauzul porządku publicznego do oceny wniosku o nadanie klauzuli wykonalności tytułom egzekucyjnym. Wprowadzenie nowelizacją do postępowania klauzulowego art. 7821 Kodeksu postępowania cywilnego, w którym ustanowiono trzy podstawy odmowy nadania klauzuli wykonalności, niewątpliwie uzupełniło niniejszą lukę. W konsekwencji powyższego sąd obecnie ma uprawnienie do oceny czy roszczenie objęte tytułem egzekucyjnym nie jest sprzeczne z prawem, czy nie ma na celu obejścia przepisów prawa, bądź czy nie uległo przedawnieniu. Należy uznać, iż regulacja ta – choć wadliwie sformułowana – zasadniczo zasługuje na aprobatę.

The issue of abuse of procedural law in enforcement-warrant proceedings has already been the subject of research. However, until now in the procedural law system there has not been any provision which by means of a linguistic interpretation would allow for deriving the legal norm that would make it possible to use the public policy clauses in order to perform the assessment of an application for declaration of enforceability of enforcement orders. Implementation of a new article, (Article 7821 of the Code of Civil Procedure) which establishes three new legal grounds for refusal to append the enforcement clause undoubtedly filled out the existing gap. As a result, the court has the right to assess whether the claim under the writ of execution is legal, is not intended to circumvent the law or is not time-barred. Although the new regulation is inaccurately formulated, its aim merits approval.