„Krucha piana”, porcelana. O wierszu Czesława Miłosza

Artykuł dotyczy interpretacji wiersza Czesława Miłosza „Piosenka o porcelanie” z tomu „Światło dzienne”, który ukazał się w 1953 roku. Motywem przewodnim studium jest porcelana. Analizie poddana zostaje obecność tego wątku w tradycji literackiej, co wiąże się z funkcjonalnym wykorzystaniem znaczeń białego złota w utworach poety. Ważnym aspektem jest również budowa „Piosenki” ze szczególnym uwzględnieniem problemów muzyczności, piosenkowości, a także kreacji podmiotu lirycznego. Wśród kontekstów wyróżniony oraz omówiony został antropologiczny zwrot ku rzeczom.

The paper refers to an interpretation of Czesław Miłosz’s poem „Piosenka o porcelanie” („Song on Porcelain”) from the collection „Światło dzienne” („Daylight”) published in 1953. The leading motif of the study is the porcelain. Presence of this motif in the literary tradition, linked to functional use of the meanings of white gold in the poet’s pieces, is made subject of analysis. An important aspect is also the structure of the poem in question with special consideration given to the issues of musicality, songability, and creation of the speaking subject. Among the contexts, highlighted and discussed is the anthropological turn to materiality.