Sztuka iluzji

Recenzowana książka Justyny Budzik „Filmowe cuda i sztuczki magiczne. Szkice z archeologii kina’ (2015) stanowi ciekawy przykład praktycznego zastosowania an-archeologicznej (wariantologicznej) koncepcji badań nad mediami. Zestawiając poglądy Siegfrieda Zielinskiego z koncepcją kinematografu atrakcji Toma Gunninga, autorka recenzowanej publikacji wypracowuje własny zestaw narzędzi badawczych, których operacyjność wykazuje w analizach takich filmów, jak „Królewna Śnieżka” (2012), Oz Wielki i Potężny (2013), „Iluzjonista” (2010), „Hugo i jego wynalazek” (2011), „Mechanizm serca” (2012), „Monster” (2005) oraz „Babadook” (2014). Jednym z walorów książki Budzik jest możliwość wykorzystania jej w edukacji filmowej – zwarte w Appendiksie scenariusze lekcji zostały przygotowane z myślą o upowszechnianiu wiedzy na temat historii kina wśród uczniów w różnym wieku.

Book review of Justyna Budzik’s „Filmowe cuda i sztuczki magiczne. Szkice z archeologii kina” [„Film Wonders and Magic Tricks. Sketches in Archaeology of Cinema”] (2015). The book is an interesting example of practical application of non-archaeological (variant based) concept of research in media studies. The analysis of Siegfried Zielinski’s views together with Tom Gunning’s notion of cinema of attraction lead the author of the book to formulate her own set of research tools, the usefulness of which she presents in the analysis of such films as „Mirror, Mirror” (2012), „Oz the Great and Powerful” (2013), „The Illusionist” (2010), „Hugo” (2011), „Jack et la mécanique du coeur” (2012), „Monster” (2005) and „Babadook” (2014). One of the qualities of Budzik’s book is that it can be used in film education. The appendix contains lesson plans that can be used to promote the knowledge of film history among students of various ages.