A Leader in the Religious Context. An Unceasing Challenge of Building Relations

In the article on the religious leadership, the author aims at presenting a leader as a person who constructs relationships; at first his own with other people and secondly motivates to construct, heal, deepen, develop or reestablish the relations among the confreres of his community. That is not to say that the other aspects of being a leader as an animator, a coordinator and an administrator are less important. Yet, the author wishes to emphasize that everything should be done in the spirit of forming the constructive relations between the members of the community. The author refers to his personal experiences as a leader of a few communities in order to exemplify his theoretical argumentation. The main point that he tries to enforce is that building our healthy relations with others and being helpful on the way of salvation is of primary importance in our life together. In fact, the true religious community should give the pre-taste of the eternal communion with God and with the entire creation for which we are impatiently longing for (Rm 8:22).

W artykule na temat przywództwa religijnego autor stara się przedstawić przywódcę jako osobę, która buduje relacje; najpierw swoje własne z innymi ludźmi, a następnie motywuje współbraćmi swojej wspólnoty do budowania, uzdrawiania, pogłębiania, rozwijania lub przywracania relacji między nimi. Nie oznacza to, że inne aspekty bycia przywódcą jako animatorem, koordynatorem i administratorem są mniej ważne. Jednak autor pragnie podkreślić, że wszystko powinno być robione w duchu kształtowania konstruktywnych relacji między członkami wspólnoty. Aby uzasadnić swoją teoretyczną argumentację, autor odwołuje się do osobistego doświadczenia – przywódcy kilku wspólnot. Głównym elementem, który stara się wyeksponować jest przekonanie, że budowanie zdrowych relacji z innymi i postępowanie – we wspólnocie – drogą zbawienia ma pierwszorzędne znaczenie w tworzeniu trwałych i wspólnototwórczych więzi. W rzeczywistości, prawdziwa wspólnota religijna powinna dać przedsmak wiecznej komunii z Bogiem i całym stworzeniem, której pragniemy i za którą tęsknimy (Rz 8,22).