Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

São Paulo, Warsaw and Landlocked Areas: from Functionality to Proto-Right to the City

Tytuł:
São Paulo, Warsaw and Landlocked Areas: from Functionality to Proto-Right to the City
São Paulo, Warszawa i tereny wydzielone: od funkcjonalności do proto-prawa do miasta
Autorzy:
Migliari Wellington
Tematy:
landlocked areas
gated communities
public indebtedness
proto-right to the city and urban policies
obszary bez dostępu do morza
osiedla strzeżone
zadłużenie publiczne
prawo naturalne do miasta
polityka urbanistyczna
Język:
angielski
Dostawca treści:
CEJSH
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
São Paulo and Warsaw are undoubtedly different cities. Nevertheless, they both have critical issues and common uncertainties. Challenges involving means of transportation, lack of coordination in integrating neighbourhoods and scarce funds to meet their wishes in modernising their space are some of them. In recent years, they have expanded their urban policies using public indebtedness as an economic political solution. The aim of this article is the discussion of such a strategy as a selective apparatus promoting places for few in these two vibrant capitals. Landlocked areas and petty bourgeoisie zones usually drain the Varsovian and Paulistano public revenues once they are seen as the unique possibility of bringing rapidly massive investments to cities. The methodology of our analysis relies on a critical comment to lawful possibilities in using the public debt to promote centre-periphery infrastructure through extremely limited circles of decision-makers and functional city planning.

São Paulo i Warszawa to miasta niewątpliwie się różniące. Mimo to mają swoje wspólne ważne, trudno rozwiązywalne problemy. Wyzwania takie jak środki komunikacji, brak skoordynowanej integracji przedmieść i nikłe fundusze na realizację planów modernizacyjnych – to tylko niektóre ze wspólnych problemów. W ostatnich latach miasta te rozszerzyły swą politykę urbanizacyjną, korzystając z zadłużenia publicznego jako ekonomiczno-politycznego rozwiązania. Celem niniejszego artykułu jest omówienie powyższej strategii jako selektywnej metody promującej rozwój dzielnic tylko dla najbogatszych. Zamknięte i „nowobogackie” osiedla zwykle korzystają na przychodach podatkowych, które są postrzegane jako możliwość wprowadzenia nowych inwestycji do miast. Metodologia naszych badań polega na krytycznym komentarzu prawnych możliwości wykorzystania długu publicznego do rozwoju centro-peryferyjnej infrastruktury miejskiej przez bardzo ograniczone kręgi polityczne i funkcjonalnego planowania urbanizacyjnego.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies