Nieoczywiste ironie romantyczne. Rec.: Wojciech Hamerski, Ironie romantyczne. Warszawa 2018. „Studia Romantyczne”

Autor recenzujący książkę Wojciecha Hamerskiego „Ironie romantyczne” koncentruje uwagę na dokładnym przedstawieniu jej problematyki, a przede wszystkim na analizie zasadności wyodrębnienia omawianych w niej odmian ironii charakterystycznych dla literatury polskiego romantyzmu. Wskazuje na nieoczywistość obszarów ironicznych odnajdywanych przez Hamerskiego w twórczości Mickiewicza, Kraszewskiego, Lenartowicza. W tej nieoczywistości dopatruje się najważniejszych walorów recenzowanego studium. Rekonstrukcji podlega też w jego recenzji cała konstrukcja teoretyczna książki, nawiązująca do refleksji estetycznej Friedricha Schlegla.

The author, reviewing Wojciech Hamerski’s book “Ironie romantyczne” (“Romantic Ironies”), focuses his attention on a detailed presentation of the book’s issues, though primarily on an analysis of validation of setting the varieties of ironies peculiar to the literature of Polish Romanticism apart. The reviewer points at unobtrusiveness of ironic spaces discovered by Hamerski in Mickiewicz’s, Kraszewski’s, and Lenartowicz’s creativity. In such unobtrusiveness he discerns the highest value of the study in question. The review also reconstructs the theoretical structure of the book that refers to Friedrich Schlegel’s aesthetic reflection.