Love and Social Generativity

This paper relates love to generativity through pedagogical anthropology, in which the person and environment can be seen as a network of participatory relation-ships. In fact, ‘love is the unity of the community as the vocation is the unity of the person. Love is not added to the person as more, as a luxury: without love the person does not exist’ (Mounier, 1961, p. 521). Therefore, we introduce the concepts of human and social generativity and their dynamics (desire, bringing into the world, taking care and letting go) as well as their effects. Then, we analyse intergenerational relations as an example of donative love.

W niniejszym artykule miłość odnoszona jest do generatywności (życiodaj-ności) poprzez antropologię pedagogiczną, w której osoba i środowisko mogą być po-strzegane jako sieć relacji partycypacyjnych. W rzeczywistości „miłość jest jednością wspólnoty, tak jak powołanie jest jednością osoby. Miłość nie jest dodawana do oso-by jako coś więcej, jako luksus: bez miłości osoba nie istnieje” (Mounier, 1961, s. 521). W związku z tym wprowadzam w pojęcia ludzkiej i społecznej generatywności oraz ich dynamikę (pragnienie, wprowadzanie w świat, opieka i odejście), a także skutki tych zjawisk. Następnie analizuję relacje międzypokoleniowe jako przykład miłości będącej darem.