PRZEPISY A ŻYCIE – NIEFORMALNE CZYNNIKI KSZTAŁTUJĄCE POAKCESYJNĄ MIGRACJĘ POLAKÓW NA PRZYKŁADZIE WYBRANYCH KRAJÓW EUROPY ZACHODNIEJ

Poniższy tekst omawia problemy związane z badaniem migracji nieformalnej, która tradycyjnie postrzegana jest jako ułomna forma migracji formalnej, co wynika z hierarchicznej konstrukcji naszego aparatu badawczego. Oprócz sprzeczności logicznej, wynikającej ze stosowania tej samej metody dla zjawiska pozbawionego formy jak i dla zjawiska formalnego, podejście to stanowi główny problem badań nad zjawiskami nieformalnymi. W obecnym dyskursie migracja nieformalna jawi się jako funkcja przepisów prawnych specyficznych dla danego kraju i sposobu ich wdrażania, a samo istnienie trasy migracyjnej nie jest uważane za ważny czynnik wpływający na jej kształt, w związku z czym jest to zjawisko któremu nie poświęca się wiele uwagi. Niniejszy tekst uzupełnia tę lukę w badaniach poprzez przytoczenie przykładów empirycznych, pochodzących z wybranych europejskich tras migracyjnych.

Research on so-called irregular or informal migration has traditionally been done within the same hierarchically structured conceptual framework as research on formal, that is, regular migration, as if form and not–form were the same. In the dominant discourse, informal migration is perceived as a function of country-specific legal regulations and their implementation, while routes are rarely discussed as a factor shaping migration.The article fills the gap by quoting empirical examples from European routes, in which, in interviews, informal migrants openly admitted that the proximity of the route and the accessibility of transport were the major factors influencing their decisions to migrate.