Krytyka projektu dyrektywy w sprawie opieki konsularnej nad obywatelami Unii zagranicą - zagadnienia wybrane

Artykuł stanowi krytykę projektowanej dyrektywy o europejskiej opiece konsularnej. Unia Europejska nieco na siłę stara się przyjąć rozwiązania przewidziane traktatowo. Są one mało potrzebne (wobec znikomej praktyki życia rozwiązań szczególnych funkcjonujących od roku 1997 w ramach decyzji Rady) zaś przygotowywane przepisy wydają się nie odpowiadać współczesnym mechanizmom prawa międzynarodowego. Polskie doświadczenia praktyczne związane z europejską pomocą konsularną są przy tym mało optymistyczne. Jedynym praktycznym aspektem opisywanego mechanizmu jest podejmowanie akcji masowej ewakuacji obywateli europejskich z obszarów ogarniętych klęskami żywiołowymi i konfliktami zbrojnymi - Polska nauczyła się rozwiązywać tego typu zagrożenia dla swoich obywateli przy współdziałaniu z państwami spoza UE (przede wszystkim Ukrainą).

The article is a critique of the proposed directive on European consular care. The European Union is trying to force some solutions allowed under the treaties. There is no urgent need to introduce them due to the insignificant practice of using specific solutions operating since 1997 in the framework of the Council Decision. Moreover, the projected provisions do not appear to correspond to the modern mechanisms of international law. Polish practical experience concerning the European consular assistance is not optimistic. Only one aspect of this mechanism - mass evacuation action of European citizens in the areas stricken by natural disasters and armed conflicts has practical important meaning. Poland learned to solve this type of threat to its citizens in cooperation with non-EU countries (mainly Ukraine).

Статья является критикой директивы о европейскoм консульскoм покровителстве. Европейский Cоюз пытается силой принять решения, предусмотренных в принятых трактатaх. Они не являются необходимыми (в связи с незначительной практикой oсобенных решений действующых с 1997 года в рамках решения Совета), a подготовленные положения кажется не соответствуют современным механизмам международного права. Польский практический опыт, связанный с европейской консульской помощью, есть мало оптимистическим. Единственным практическим аспектoм этого механизма есть принятиe мер массовой эвакуации европейских граждан в районах, пострадавших от стихийных катастроф и вооруженных конфликтов - Польша научилaсь решать этот тип угроз для своих граждан в сотрудничествe со странами, не входящими в ЕС (в основном c Украинoй).