Requiem dla Homo Oeconomicus

Homo economicus rests on the silent premises that human communication today is no different than it was in Adam Smith’s day and therefore human beings relate to each other and to themselves no differently than 225 years ago. In essence, the development of the telegraph followed by the telephone, radio, television, fax, email, and internet have had no bearing on the way we think about economic agency. Homo economicus never changes. Proclaiming a requiem for homo economicus is more than just clever rhetoric. It is based on more than just expressions borrowed from other disciplines. The call is grounded in an understanding of human nature that surfaced with the development of electronic communication which altered our awareness of others and of ourselves and gave birth to the philosophy of personalism. Burying homo economicus and substituting homo socioeconomicus bring the basic unit of economic analysis out of the individualism of the 17th and 18th centuries into the personalism of the 20th century.

Homo oeconomicus opiera się na cichych założeniach, że dzisiejsza komunikacja międzyludzka nie różni się od tej z czasów Adama Smitha, zatem istoty ludzkie odnoszą się do siebie nie inaczej niż 225 lat temu. W zasadzie wynalezienie telegrafu, a później telefonu, radia, telewizji, faksu, e-maila i internetu nie miało wpływu na sposób, w jaki postrzegamy działalność ekonomiczną. Homo oeconomicus jest niezmienny. Proklamowanie requiem dla homo oeconomicus jest czymś więcej niż tylko zmyślną retoryką. Oparte jest na czymś więcej niż tylko pojęciach zapożyczonych z innych dyscyplin. Wezwanie jest ugruntowane w zrozumieniu natury ludzkiej, wynurzającej się wraz z rozwojem elektronicznej komunikacji, która zmieniła nasze postrzeganie innych i nas samych oraz dała początek filozofii personalizmu. Pochowanie homo oeconomicus i zastąpienie go homo socioeconomicus przenosi elementarną część analizy ekonomicznej z indywidualizmu siedemnastego i osiemnastego wieku w personalizm wieku dwudziestego.