Powołanie kobiety: między etosem a egzystencją. Samowychowanie erotyczne

The reflection on the vocation of women through the prism of contemporary changes seems to require a new perspective. If love, bearing and raising children are the basic dimensions of woman’s life tasks, this idea cannot be communicated as an absolute duty but as a possible choice. The idea of surrendering a woman to a man through love should be replaced in the dimension of social discourse by perceiving love as a possible choice. Today, subjected love cannot express the nature of the relationship between a woman and a man. The quality of the relationship between a woman and a man depends on the development of one’s ‘ethical eroticism’ and erotic self-education. Upbringing and self-upbringing under Christian inspiration cannot fail to be based on the development of cognitive and volitional powers, in which proper education and training allow for the appropriate approach to vocation and love.

Refleksja nad powołaniem kobiety w perspektywie współczesnych zmian – jak się wydaje – wymaga nowej perspektywy. Nawet jeśli miłość, rodzenie i wychowanie dzieci wyznaczają podstawowy wymiar życiowych zadań kobiety, to ta myśl nie może być komunikowana jako bezwzględny obowiązek, ale jako możliwy wybór. Idea poddania kobiety poprzez miłość mężczyźnie powinna w wymiarze dyskursu społecznego być zastępowana przez ujmowanie miłości jako możliwego wyboru. Miłość poddańcza nie może dziś wyrażać charakteru związku między kobietą a mężczyzną. Właściwość relacji między kobietą i mężczyzną uzależniona jest od wypracowania swojego „etycznego erotyzmu” oraz samowychowania erotycznego. Wychowanie i samowychowanie w inspiracji chrześcijańskiej nie może nie być oparte na rozwoju władzy poznawczej i wolitywnej, w których właściwe wyrobienie pozwala na odpowiednie podejście do powołania i miłości.