Jak rysują osoby, które nigdy nie widziały? Badania niewidomych uczniów

Przedmiotem badania była analiza cech formalnych występujących w rysunkach dzieci i młodzieży niewidomej od urodzenia, a także zdolność identyfikacji i ocena stopnia rozpoznawalności tych rysunków przez widzących odbiorców. Zbadano uczniów w wieku 7-15 lat. Stwierdzono, że w ich pracach przeważają elementy formalne typowe dla rysunków tworzonych w stadium realizmu nieudolnego. Dodatkowym celem badania była ocena przydatności narzędzia, zwanego transfografem, w edukacji rysunkowej osób niewidomych. Rysunki wykonane przez niewidomych przed treningiem i po treningu z transfografem okazały się porównywalnie trudne do identyfikacji, jednak w sytuacji udzielenia sędziom wskazówki co do treści szkiców wyżej oceniano rozpoznawalność rysunków wykonanych po treningu. Ponadto w rysunkach wykonanych po treningu zmniejszyła się obecność cech typowych dla stadium realizmu nieudolnego.

The paper investigates the formal characteristics of drawings made by congenitally blind children and teenagers as well as the possibility and level of accuracy in the recognition of these drawings by sighted individuals. The study involved children and students aged seven to fifteen years. The formal features predominant in the drawings analyzed were typical for the failed realism stage. As an additional goal of the study, we investigated the usefulness of the transfograph as an educational resource supporting the introduction of tactile graphics to congenitally blind persons. Drawings made by blind subjects before and after training with a transfograph revealed a similar level of difficulty with their identification. However, following a prompt about the subject of each drawing, those made after the training were described by judges as more easily identifiable. In addition, the drawings made after training showed fewer features of failed realism.