Trójpodział władzy czy jedna władza w Kościele? Wybrane aspekty prawnokanoniczne

Niniejszy artykuł traktuje o monteskiuszowskim trójpodziale władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą w kontekście rozumienia władzy w Kościele, w którym pomimo, że jej podział jest bardzo podobny, to jednak różni się istotowo od triady francuskiego myśliciela. W przypadku władzy kościelnej należy postrzegać ją w kontekście teologiczno-prawnym, zgodnym z nauczaniem Soboru Watykańskiego II oraz Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Kościół bowiem jest rzeczywistością Bosko-ludzką, a przez to odmienną od pozostałych społeczności. Przełożony kościelny nauczając, uświęca i pasterzuje, a pasterzując – naucza i uświęca. Wykonując te zadania, ustanawia również prawa obowiązujące w Kościele, stoi na straży ich przestrzegania, piętnuje ich wykroczenia i rozwiązuje spory. Formy te nie są od siebie oddzielone, lecz składają się na jeden niepodzielny urząd pasterski. Nie można więc trzech rodzajów władzy kościelnej pojmować jako odrębnych i oderwanych od siebie, z których każda ma swoją własną autonomię. W tym kontekście należy zauważyć, że istniejący trójpodział władzy eklezjalnej nie jest równoznaczny z autonomicznością każdej z nich, ponieważ władza rządzenia jest jednolita i pełna, a najwyższym organem tak pojmowanej władzy w Kościele jest Biskup Rzymski. W Kościołach partykularnych zaś należy ona do biskupów diecezjalnych.

The article deals with the Montesquieu triangular division of power into legislative, executive and judicial powers in the context of the understanding of power in the Church, in which, although its division is very similar, it is nevertheless fundamentally different from the triad of the French thinker. In the case of ecclesiastical power, it must be seen in a theological-legal context, in accordance with the teaching of the Second Vatican Council and the Code of Canon Law of 1983. For the Church is a divine-human reality, and therefore different from other communities. The Ecclesiastical Superior by teaching, sanctifies and shepherds, and by shepherding, he teaches and sanctifies. In carrying out these tasks, he also establishes the laws of the Church, guards their observance, condemns their offence, and resolves disputes. These forms are not separated from each other, but form one indivisible pastoral office. Therefore the three types of ecclesiastical authority cannot be understood as separate and detached, each with its own autonomy. In this context it should be noted that the existing triple ecclesial authority is not synonymous with the autonomy of each of them, since the authority of governance is uniform and complete, and the highest authority in the Church understood in this way is the Roman Bishop. While in the particular Churches it belongs to the diocesan bishops.