Staro sunce iliti „senilia pekiciana”

This paper deals with the motif of aging in the works of the Yugoslav writer Borislav Pekić (1930–1992). Pekić dedicated both an essay (1987) and the drama Five O’ Clock Tea to the theme of aging, – in both works aging is shown in a very negative light, and old people are seen in an antagonistic position towards young people. The motif of aging, however, in Pekić’s work has other connotations such as creativity (“Megalos Mastoras”), uncertainty and the natural inevitability of the passage from one phase of life to another (1999), eternity (The Golden Fleece), and wisdom (Atlantis).

Proponowany tekst dotyczy motywu starości w twórczości jugosłowiańskiego pisarza Borislava Pekića (1930–1992). Zarówno w zbiorze Pisma iz tuđine, jak i dramacie Five O’ Clock Tea pisarz poświęcił tej tematyce wiele miejsca. W utworach tych starzenie się ma konotację wyraźnie negatywną, gdyż osoby sędziwe przedstawione zostały tu w sposób antagonistyczny w stosunku do osób młodych. Motyw starości w twórczości Pekicia ma jednak także inne konotacje, takie jak kreatywność („Megalos Mastoras”), niepewność i naturalną nieuniknioność przechodzenia od jednej fazy życia do drugiej (1999), wieczność (Złote runo), jak również mądrość (Atlantyda).