Young Adults’ Experience of Social (In)justice

This article attempts to present the ways in which the phenomenon of social (in)justice is experienced by young adults from large urban areas. In the presented study, the category of (in)justice fulfils the function of a criterion for evaluating social relations as actually experienced, thus playing the role of a principle/template of an ethical and moral idea, being at the same time the effect of individual and community action. Based on the assumption that the experience of this phenomenon is continuous and strictly relational, it was assumed that the meanings given to (in)justice as a result of interlocutors’ personal experiences, allow an insight into the processes of assimilation of social order, identical to the phenomenon of lifelong learning. Consciously going beyond the methodological framework imposed by phenomenography, the Authors aim at understanding the rationality of participation in the social order, dominant in today’s Poland (and social justice is its dominant part), shaped as a result of negotiations between the learning subject and the external world.

W artykule podjęto próbę przedstawienia sposobów doświadczania fenomenu (nie)sprawiedliwości społecznej przez młodych dorosłych z dużych aglomeracji miejskich. W prezentowanym badaniu kategoria (nie)sprawiedliwości spełnia funkcję kryterium oceny relacji społecznych jako faktycznie doświadczanych, odgrywa więc rolę zasady/wzorca etycznej i moralnej idei, będącej zarazem efektem jednostkowego i wspólnotowego działania. Wychodząc z założenia, że doświadczanie tego fenomenu jest ciągłe i ściśle relacyjne, przyjęto, że znaczenia, jakie rozmówcy – w efekcie własnych osobistych doświadczeń – nadają (nie)sprawiedliwości, pozwalają na wgląd w procesy przyswajania ładu społecznego, tożsame z fenomenem całożyciowego uczenia się. Świadomie wykraczając poza ramy metodologiczne narzucone przez fenomenografię, autorki dążą do poznania dominującej współcześnie w Polsce racjonalności partycypacji w ładzie społecznym (sprawiedliwość społeczna jest jego dominującą częścią), ukształtowanej na skutek negocjacji między uczącym się podmiotem a światem zewnętrznym.