Zarys personalistycznej teologii sakramentów w ujęciu Stefana Ostera

Celem artykułu jest przedstawienie myśli teologicznej Stefana Ostera na temat sakramentów. Jej punktem wyjścia jest koncepcja osoby rozumianej jako relatio subsistens i osobowego doświadczenia, w którym osoba staje się w pełni sobą poprzez „zapomnienie” o sobie i „bycie u innego”. Kolejnym krokiem jest teologiczne pogłębienie tej myśli na podstawie kategorii zastępstwa i idei Maryi jako personalnej postaci Kościoła stanowiącego zbawczą przestrzeń wypełnioną obecnością Boga. Rozwinięciem tej koncepcji jest personalistyczna teologia sakramentów, której motywem przewodnim jest idea osobowego daru z siebie. Jej zwieńczeniem jest ukazanie Eucharystii jako miejsca personalnej obecności Chrystusa w nieustannym akcie miłości, poprzez który ofiaruje On człowiekowi samego Siebie.

The article presents Stefan Oster’s theological reflection on the sacraments. It starts with a philosophical concept of the person as relatio subsistens and the personal experience, where the realization of a person-being happens by “being at the other one”. The next step is a theological deepening based on the category of representation and the idea of Mary as the personal figure of the Church, who is a space of salvation filled with the presence of God. The third part presents the sacraments as personal gifts. The crown is the vision of the Eucharist as a place of the personal presence of Christ.