Assessment of Physiological Responses and Their Relationship with Technical-Tactical Performance among Polish National Team Athletes in Fighting Mode during the Ju-Jitsu World Championships

Introduction. The confrontation in sports ju-jitsu, in the fighting mode, is characterized by variable exertion, acyclic work, and frequent changes in combat conditions, which have a comprehensive impact on the athlete’s body, triggering a cascade of physiological processes. The aim of the study was to assess the level and identify the nature of the relationships between selected physiological variables and technical-tactical performance during a high-level championship tournament among members of the Polish national ju-jitsu team. Materials and Methods. The study involved 10 ju-jitsu athletes, members of the national team (age: 27.7 ± 4.1 years; height: 181.2 ± 7.8 cm; body weight: 82.8 ± 8.6 kg; 18.8 ± 4.5 years of training). During the 2016 World Ju-Jitsu Senior Championships, measurements of lactic acid concentration and heart rate were taken before and after the sports combat. Tournament fights were recorded with specialized cameras, and then, based on retrospective analysis, technical-tactical indices (for three parts of the fight) were calculated and assessed for relationships with the recorded physiological variables. Results. In the course of the analyses, significant differences (p < 0.001) were demonstrated before and after the fight in lactic acid concentration levels (2.89±0.31 vs. 17.5±2.9 mmol· L–¹) and heart rate variables (98.8±2.78 vs. 170.4±8.83 bpm). Additionally, significant negative and strong correlations were found between technical-tactical performance and lactic acid concentration for the variable of attack efficiency in Part I of the fight (Ae Part I: r = -0.64; p < 0.05) and the average efficiency from the three stages of the bout (Average Ae: r = -0.71; p < 0.05). A similar set of relationships was shown for the comparison of heart rate variables with technical-tactical performance, where significant, strong, and negative correlations were noted for attack effectiveness in Part II of the bout/fight (Ea Part II: r = -0.88; p < 0.001) and the average attack effectiveness from Parts I, II, and III of the bout t (Average Ea: r = -0.82; p < 0.001). Conclusions. The fight induced significant activity in the physiological variables examined (heart rate and lactate levels). The decrease in attack effectiveness was accompanied by increasing lactate levels, while the decrease in effectiveness in Part II and the average across all three parts of the fight was associated with an increase in heart rate. Due to the tournament nature of the sport, it is recommended to intensify training programs that include heart rate control after a fight to improve post-exercise recovery and optimize efficiency in the later stages of the tournament. Additionally, it is advised to implement measures aimed at increasing tolerance to functioning under conditions of elevated lactate levels and increased heart rate.

Tło. Konfrontacja w sportowym ju-jitsu, w formule fighting, charakteryzuje się zmiennym wysiłkiem, pracą acykliczną i częstymi zmianami warunków walki, co ma wszechstronny wpływ na organizm sportowca, wywołując kaskadę procesów fizjologicznych. Celem badania była ocena poziomu i identyfikacja charakteru zależności między wybranymi zmiennymi fizjologicznymi a wydajnością techniczno-taktyczną podczas turnieju mistrzowskiego na wysokim poziomie, wśród członków polskiej reprezentacji w ju-jitsu. Materiał i metoda. W badaniu wzięło udział 10 zawodników ju-jitsu, członków kadry narodowej (wiek: 27.7 ± 4.1 lat; wzrost: 181.2 ± 7.8 cm; masa ciała: 82.8 ± 8.6 kg; staż treningowy: 18.8 ± 4.5 lat). Podczas Mistrzostw Świata Seniorów w Ju-Jitsu 2016 dokonano pomiarów stężenia kwasu mlekowego i tętna przed oraz po walce sportowej. Walki turniejowe były nagrywane za pomocą specjalistycznych kamer, a następnie, na podstawie retrospektywnej analizy, obliczono i oceniono wskaźniki techniczno-taktyczne (dla trzech części walki) pod kątem zależności z zarejestrowanymi zmiennymi fizjologicznymi. Poziom istotności statystycznej ustalono na p < 0.05. Wyniki. W trakcie analiz wykazano istotne różnice (p < 0.001) przed i po walce w poziomach stężenia kwasu mlekowego (2.89±0.31 vs. 17.5±2.9 mmol·L–¹) oraz zmiennych tętna (98.8±2.78 vs. 170.4±8.83 bpm). Dodatkowo, stwierdzono istotne, silne i negatywne korelacje między wydajnością techniczno-taktyczną a stężeniem kwasu mlekowego dla zmiennej efektywności ataku w części I walki (Ae część I: r = -0.64; p < 0.05) oraz średniej efektywności z trzech części walki (Średnia Ae: r = -0.71; p < 0.05). Podobny charakter zależności wykazano przy porównaniu zmiennych tętna z wydajnością techniczno-taktyczną, gdzie stwierdzono istotne, silne i negatywne korelacje dla skuteczności ataku w części II walki (Ea część II: r = -0.88; p < 0.001) oraz średniej skuteczności ataku z części I, II i III walki (Średnia Ea: r = -0.82; p < 0.001). Wnioski. Walka wywołała znaczną aktywność w badanych zmiennych fizjologicznych (tętno i poziom mleczanu). Spadek skuteczności ataku wiązał się ze wzrostem poziomu mleczanu, podczas gdy spadek skuteczności w części II i średnia we wszystkich trzech częściach walki wiązała się ze wzrostem tętna. Ze względu na turniejowy charakter dyscypliny zaleca się zintensyfikowanie programów treningowych obejmujących kontrolę tętna po walce w celu usprawnienia procesu regeneracji powysiłkowej i optymalizacji efektywności w późniejszych fazach turnieju. Ponadto zaleca się działania mające na celu zwiększenie tolerancji na funkcjonowanie w warunkach zakwaszenia organizmu i podwyższonego tętna.