Schulpastoral im Lernprozess. „Eine Standortbestimmung“

From the end of the 1976 Synod of Würzburg, there is developed in Germany the concept of the Church's presence in the school environment. Recent cases of bloody at­tacks and the results of the latest PISA tests of students have led the author of the article to reflect on the state of the pastoral ministry in German schools. He seeks to answer the que­stion: how to renew and develop a pastoral care at school in order to be able to respond to the challenges of the present time, and in particular to respond to appearing violence in schools. One of the proposals is to implement in the school socialization process − “incarna­tion in solidarity”. This goal requires the development of new projects at the interface between the Church and the school. However, these projects require the involvement not only of priests and catechists, but also of teachers and parents aware of their obligations arising from the common priesthood of the faithful. It is not enough here, old pastoral patterns, but it is neces­sary to be open to new ideas and inspiration of the Holy Spirit. It's about ecumenical guidance and counseling, extra-curricular educational and recreational activities, religious-spiritual break in the daily routine of school and creation of various links between the school and the environ­ment. In a pluralistic society there is a need to show to students how to extract the good from their own religious or non-religious sources. In order to put into practice the biblical option for the poor and the excluded it is a need to create within school environment target groups which respecting multiculturalism of modern society, would develop various forms of commu­nity action of students.

Od czasu zakończenia w 1976 r. Synodu w Würzburgu istnieje w Niemczech wypracowana koncepcja obecności Kościoła w środowisku szkolnym. Ostatnie przypadki krwawych zama­chów oraz wyniki najnowszych badań uczniów PISA skłoniły autora artykułu do refleksji na temat stanu duszpasterstwa szkolnego w Niemczech. Poszukuje on odpowiedzi na pytanie: jak odnowić i rozwinąć duszpasterstwo szkolne, aby było zdolne odpowiedzieć na wyzwania obecnego czasu, a zwłaszcza odpowiedzieć na pojawiającą się w szkole przemoc. Jedną z pro­pozycji jest wdrożenie w środowisku szkolnym procesu uspołecznienia uczniów – „wcielenie w solidarność”. Cel ten wymaga wypracowania nowych projektów na styku Kościoła i szkoły. Projekty te wymagają zaangażowania nie tylko księży i katechetów, lecz także nauczycieli i rodziców świadomych swych zobowiązań wypływających z kapłaństwa wspólnego wiernych. Nie wystarczą tu stare schematy pastoralne, lecz należy otworzyć się na nowe pomysły i na­tchnienia Ducha Świętego. Chodzi o ekumeniczne poradnictwo i doradztwo zawodowe, poza­lekcyjne zajęcia edukacyjne i rekreacyjne, religijno-duchowe przerwy w codziennej rutynie szkolnej oraz o tworzenie różnych powiązań szkoły ze środowiskiem. W pluralistycznym społeczeństwie trzeba pokazać uczniom, jak wydobywać dobro z własnych źródeł religijnych lub pozareligijnych. Żeby wcielić w życie biblijną opcję na rzecz ubogich i wykluczonych potrzeba tworzyć w środowisku szkolnym grupy celowe, które szanując wielokulturowość współczesnego społeczeństwa, rozwijałyby różne formy wspólnotowego działania uczniów.