Redrafting of a Proposal in the Polish Legislative Procedure

The main goal of article is to evaluate the functioning of a redraft of a legislative propos- al in the Polish legal order, particularly whether this mechanism may be considered as making the legislative procedure more flexible and improving the quality of the legisla- tive works of the Polish Parliament, or whether the constitutional shape of a redraft and its use leads to conclusions that this solution is misguided and negatively affects parlia- mentary legislative proceedings. Both normative analysis and systemic practice lead to the conclusion that the regulation of a redraft by the Sejm’s Rules cannot be considered op- timal. From my point of view, it is necessary to make such corrections to Art. 36 par. 1a- 1c that will prevent from abusing this instrument. However, the critical assessment of the redraft standardization does not change the generally positive assessment of the in- stitution itself, because the specific self-correction of the proposal, often resulting from the reflection of the initiator of the legislative proceedings (resulting from both internal and external factors), is fully desirable, primarily from the perspective of implementing the postulate of the legal system coherence and its completeness.

Celem niniejszego artykułu jest dokonanie oceny funkcjonowania autopoprawki w pol- skim porządku prawnym, w szczególności tego, czy mechanizm ten można uznać za rozwiązanie uelastyczniające postępowanie ustawodawcze i poprawiające jakość prac legislacyjnych polskiego parlamentu, czy też kształt ustrojowy autopoprawki i jej wyko- rzystywania prowadzi do wniosków, które pozwalają stwierdzić, że rozwiązanie to jest chybione i negatywnie wpływa na parlamentarne postępowanie prawodawcze. Zarów- no analiza normatywna, jak praktyka ustrojowa prowadzą do wniosku, że regulacja re- gulaminowa instytucji autopoprawki nie może być uznana za optymalną. W mojej oce- nie konieczne jest dokonanie takich korekt art. 36 ust. 1a-1c, które doprowadzą do tego, że instrument ten nie będzie nadużywany. Krytyczna ocena unormowania autopopraw- ki nie zmienia jednak generalnie pozytywnej oceny samej instytucji, gdyż swoista au- tokorekta projektu, często będąca wynikiem refleksji inicjatora postępowania ustawo- dawczego (wynikającej zarówno z czynników wewnętrznych, jak i zewnętrznych), jest w pełni pożądana, przede wszystkim z perspektywy realizacji postulatu spójności sys- temu prawnego i jego kompletności.