Wprowadzenie do pragmatyki przypisów

Artykuł dotyczy próby określenia reguł pragmatycznych odnoszących się do stosowania i konstruowania przypisów. Za podstawę do ich określenia służy przyjęta jako warunek początkowy równowaga pomiędzy treścią i formą przekazu. Maksymy konwersacyjne Grice’a stanowią natomiast punkt wyjścia do stworzenia reguł, które efektywnie zdeterminują formalny sposób formułowania przypisów. Ze względu na zidentyfikowaną w toku badań znaczną ilość czynników wpływających na redukcję oraz poszerzenie maksym konwersacyjnych, uzyskanych wyników nie należy traktować jako ostatecznych. Stanowią one jednak modelowo określoną podstawę do dalszych analiz.

This article applies to attempts to define pragmatic rules relating to the use and construction of footnotes. The basis for define they is the importance of a balance between content and form of communication. The Gricean Cooperative Principle and subordinate maxims are the basis for the creation of rules to effectively determine the form of footnotes. Due to the large number of identified factors for reducing and expanding the maxims, the results should not be considered as definitive. However, they are a methodological basis for further analysis.