O potrzebie różnicowania osób z autyzmem i wpływie typologii autyzmu na terapię logopedyczną

Postawienie właściwej diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu jest zawsze dużym wyzwaniem dla logopedy i całego zespołu diagnostycznego. Jest to kluczowy moment w procesie terapii. Współczesne medyczne narzędzia diagnostyczne (ICD, DSM) określają jedynie, czy osoba badana ma całościowe zaburzenie rozwojowe czy nie. Z perspektywy logopedy-praktyka jest to diagnoza niewystarczająca, ponieważ kryteria medyczne, które są podstawą diagnozy, mówią bardzo niewiele na temat poziomu funkcjonowania dziecka. Kolejną kwestią jest duża heterogeniczność grupy osób z tym zaburzeniem, w związku z czym powstała potrzeba wydzielenia podtypów w obrębie tej populacji. Autor artykułu przywołuje dwie klasyfikacje autyzmu: pierwszą wg L.Wing, a drugą wg O.S. Nikolskiej. Przedstawione w pracy klasyfikacje stały się punktem wyjścia do opracowania bardziej wyprofilowanej interwencji logopedycznej. Model terapii, który autor prezentuje, oparty jest na Stosowanej Analizie Zachowania.

It is always a great challenge for a speech therapist and the whole diagnostic team to make a proper diagnosis. This is the key moment of the therapy process. Modern medical diagnostic tools (ICD, DSM) can only show whether the examined person has a pervasive developmental disorder, or not. From the speech therapist - practitioner perspective, this kind of diagnosis is insufficient, because the medical criteria which are the basis of the diagnosis, say very little of the child’s functioning level. A huge heterogeneity among persons with this disorder is another issue. This triggered the need for dividing subcategories among this population. The author of the article quotes two classification of autism: first according to L. Wing, second according to O.S. Nikolska. Classifications presented in this work became a starting point to create a more profiled speech therapy intervention. Therapy model presented by the author is based on Applied Behavior Analysis.