Kultura funeralna protestantyzmu. O pocieszeniu, jakie przynoszą protestanckie pieśni o śmierci

Artykuł rekonstruuje specyfikę duchowości protestanckiej dokonując porównawczej analizy pieśni pogrzebowych i żałobnych protestanckich i katolickich. Skupia się na takich specyficznych cechach tych pieśni jak np. pewność zbawienia czy symbolice powrotu „do domu Ojca”. O ile naznaczone humanistycznym żalem za zmarłym pieśni katolickie odrzucają taką pewność, to ściśle fundowana na chrystologii wizja dalszych losów duszy po śmierci pozwoliła stworzyć protestantom odmienną kulturę funeralną, którą daje się odczytać z tekstów pieśni śpiewanych podczas pogrzebów.

This is a reconstruction of the specificity of Protestant spirituality by means of a comparative analysis of Protestant and Catholic funeral songs. The text focuses on such characteristic features as, e.g. the certitude of salvation or the symbolism of the return to “the house of the Father”. Catholic songs, marked with humanistic sorrow, reject this sort of certainty but a vision of the further fate of the soul after death, firmly founded in Christology, made it possible for the Protestants to create a different funebral culture decipherable from the texts of songs performed at funerals.