Aglauro Ungherini (1847–1934) – pierwszy włoski tłumacz polskiej poezji romantycznej

W roku 2024 upływa 90 lat od śmierci Aglaura Ungheriniego – księgarza, alpinisty, mazzinisty, a przede wszystkim przyjaciela Polski i tłumacza na język włoski największych dzieł polskiej literatury romantycznej. W artykule zaprezentowano wielowymiarową postać Ungheriniego – człowieka o wyjątkowej bezinteresowności, skromności i godności – oraz genezę jego działalności translatorskiej. Ważnym wątkiem jest ponad 50-letnia wymiana korespondencji z Władysławem Mickiewiczem, który służył Ungheriniemu pomocą w pracy nad tłumaczeniami dzieł Adama Mickiewicza, Zygmunta Krasińskiego, Juliusza Słowackiego oraz innych polskich poetów romantycznych. Działalność translatorska Ungheriniego jest pokazana w kontekście szerokiej akcji społeczno-politycznej podjętej przez włoskich polonofilów na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości.

The year 2024 witnesses 90 years from the passing of Aglauro Ungherini, a bookseller, alpinist, Mazzinist, but primarily a friend of Poland and a translator of most outstanding works of Polish Romantic literature. The paper depicts the multidimensional figure of Ungherini—a heavily biased, unassuming and self-respected man—and the origin of his translational activity. A 50 years correspondence with Władysław Mickiewicz, who assisted him with translations of the works by Adam Mickiewicz, Zygmunt Krasiński, Juliusz Słowacki, and other Polish Romantic poets, is an important thread of the study. Ungherini’s translational undertakings are viewed in the context of a wide social-political action taken by Italian polonophiles to regain independence by Poland.