Neologizmy swoich epok. Słownictwo i frazeologia języka polskiego II połowy XX – początku XXI wieku świadectwem realiów życia i pracy

Wychodząc z uznawania neologizmów za charakterystyczne „rejestratory epok”, obiektem rozpatrzenia czyni się nową leksykę języka polskiego II poł. XX – pocz. XXI w., traktowaną jako świadectwo konkretnego czasu społecznego. Przedstawiając − zgodnie z celem artykułu − realia życia i pracy w świetle słownictwa i frazeologii, ukazuje się określone sfery życia społecznego i okoliczności funkcjonowania w przestrzeni społecznej.

Starting with the recognition of neologisms as characteristic “recorders of epochs”, the object of consideration is the new lexis of the Polish language of the second half of the 20th century through early 21st century, treated as a testimony to a specific social time. By presenting, in line with the aim of the article, the realities of life and work in the light of vocabulary and phraseology, it is to demonstrate the specific spheres of social life and the circumstances of functioning in the social space.