Kaznodziejska apologia prawdziwości Kościoła katolickiego – Kazanie skrzatuskie na „Trzecią Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego”

Artykuł jest przedstawieniem kolejnego (szóstego) tekstu kaznodziejskiego z zachowanego zbioru kazań, jak dotychczas najstarszego, w archiwum sanktuarium i parafii w Skrzatuszu (diecezja koszalińsko-kołobrzeska). Zostało prawdopodobnie wygłoszone w Trzecią Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Jest przykładem kazania tematycznego (katechizmowego) o cechach prawdziwego Kościoła, jakie posiada Kościół Rzymskokatolicki, w oparciu o symbol wiary nicejsko-konstantynopolitański: jedności, świętości, powszechności i apostolskości. W zastosowaniu słowa Bożego, warunku koniecznym w głoszeniu słowa Bożego na ambonie, poznajemy dzięki kaznodziei model ideału życia osobistego katolika w rodzinie, małżeństwie i państwie. Miłość wyrażająca się w uległości żony wobec męża, posłuszeństwie dzieci wobec rodziców, służby domowej wobec panów oraz ludu wobec króla znajdujemy odbicie realiów życia społecznego XIX w. w przeciętnej parafii, a propagowanej przez kaznodziejski przekaz.

The article is a presentation of another (sixth) sermon text from the preserved collection of sermons, the oldest one so far, in the archives of the sanctuary and parish in Skrzatusz (Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese). It was probably delivered on the Third Sunday after Pentecost. It is an example of a thematic (catechism) sermon about the features of the true Church that the Roman Catholic Church has, based on the Nicene-Constantinopolitan symbol of faith: unity, holiness, universality and apostolicity. In the application of the word of God, a necessary condition in preaching the word of God at the ambo, we learn, thanks to the preacher, the model of the ideal of a Catholic’s personal life in the family, marriage and state. Love expressed in the submissiveness of the wife to her husband, the obedience of children to their parents, domestic servants to their lords and the people to their king is a reflection of the realities of social life in the 19th century in an average parish, propagated by the message of the termon.