Lunissanti. Antropolog i doświadczenie

Punktem wyjścia artykułu jest etnograficzna obserwacja celebracji Wielkiego Poniedziałku w Castelsardo na Sardynii. Wielkoponiedziałkowe święto posiada w Castelsardo swoistą, niespotykaną gdzie indziej formę. Na szczególną uwagę zasługuje wieczorna procesja ulicami miasta, w której biorą udział cztery męskie chóry (kwartety) wykonujące religijne pieśni. Autor artykułu przedmiotem refleksji czyni własne doświadczenie uczestnictwa w procesji Lunissanti, jego relację do prób zobiektywizowanej obserwacji oraz trudności z uwzględnieniem doświadczenia badacza w trakcie pisania etnografii.

The point of departure of this article is an ethnographic observation of Easter Monday celebrations in Castelsardo (Sardinia), where the festivity possesses a unique form. Particular attention is due to the evening procession down the town streets, with four male choirs (quartets) performing religious songs. Reflections presented by the author of this article are based on his participation in the Lunissanti procession, his attitude to attempted objectivising observation, and difficulties with taking into account the experiences of a researcher in the course of writing an ethnographic text.