System obrony cywilnej w Polsce

Obrona cywilna w Polsce została powołana uchwałą Rady Ministrów nr 111/73 z dnia 18 maja 1973 r. Jej założenia mają jednak swoje odniesienie do rozwiązań organizacyjnych w przedmiotowej sprawie już w 1934 roku w obronie przeciwlotniczej i przeciwgazowej, a następnie w Terenowej Obronie Przeciwlotniczej (1951) i Powszechnej Samoobronie (1965). Organizacja obrony cywilnej w Polsce pozostaje w pełnym zakresie systemowym. Obejmuje bowiem zdecydowaną (jeżeli nie kompletną) większość atrybutów systemu, jakimi są: cel, zadania, kierownictwo siły, podstawy prawne funkcjonowania, organizację i zasady. Przedstawione powyżej treści w stopniu zasadnym oddają istotę systemowego ujęcia powyższej problematyki. Nie zamykają jednak problematyki w przedmiotowej sprawie. Jest ona otwarta, tak jak otwarta jest dalsza historia obrony cywilnej w Polsce.