Spóźniona polemika. O „Pismaku 1863” Michała Głowińskiego

Autorka artykułu polemizuje z Michałem Głowińskim, który w eseju „Pismak 1863” nawiązał do sylwetki Józefa Aleksandra Miniszewskiego, publicysty skłóconego z opinią publiczną i skrytobójczo zamordowanego 2 V 1863. W powszechnym mniemaniu powodem nienawiści do dziennikarza była jego współpraca z Aleksandrem Wielopolskim i potępianie rewolucyjnych, przedpowstaniowych nastrojów, jakie tliły się coraz większym ogniem w społeczności warszawskiej w latach 1860–1863. Głowiński dopatrzył się analogii między Miniszewskim a propagandystami stanu wojennego, szczególnie jednym z nich – cynicznym i inteligentnym Jerzym Urbanem, co nadawało esejowi wyjątkowy wydźwięk. Autorka analizuje publicystykę i „czarną legendę” Miniszewskiego, by dojść do wniosku, że niechęć i pogarda wobec niego wynikały nie tylko z antypowstańczej retoryki, ale również z przypisania mu nieetycznych zachowań własnych, jak i innego dziennikarza, Aleksandra Niewiarowskiego.

The author of the paper enters into polemics with Michał Głowiński, who in his essay “Pismak 1863” (“Newshawk 1863”) refers to the figure of Józef Aleksander Miniszewski, a publicist, who was divided with public opinion and assassinated on May 2nd, 1863. In common knowledge, the reason for hatred directed to the journalist was his cooperation with Aleksander Wielopolski and condemnation of revolutionary pre-uprising atmosphere that pervaded the Warsaw society between 1860 and 1863. Głowiński noticed an analogy between Miniszewski and marital law propagandists, especially one of them, namely a cynical and intelligent Jerzy Urban, which gave his essay a special overtone. Borkowska analyses the political commentary journalistic papers and the “black legend” of Miniszewski to arrive at conclusion that aversion and despise towards him resulted not only from anti-uprising rhetoric, but also from the unethical behaviours of his own, and those of other journalist, Aleksander Niewiarowski, which he was attributed to.