Noemat jako sens. Problem przedmiotu świadomości w transcendentalnym idealizmie Husserla

Artykuł jest kontynuacją tekstu Odniesienie intencjonalne i jego przedmiot w perspektywie transcendentalnego idealizmu Husserla (Diametros 50). Zawiera uzupełniające rozważania dotyczące kwestii satysfakcjonującego rozumienia Husserlowskiego pojęcia noematu, przy czym zmierzam nie tyle do samej interpretacji tekstu Husserla, ile do uchwycenia rzeczowej kwestii: co jest intencjonalnym odniesieniem świadomości. W zgodzie z niektórymi enuncjacjami Husserla staram się bronić stanowiska, że noemat, sens i przedmiot intencjonalny są w zasadzie tożsame. Przy takiej interpretacji pojęcie przedmiotu nie może oczywiście zachować swego zwykłego sensu. Na przykładzie Ingardenowskiej koncepcji przedmiotu czysto intencjonalnego pokazuję trudności, jakie powoduje uznanie, że noemat jest przedmiotem odrębnym od świadomości, choć od niej egzystencjalnie zależnym. Podejmuję też w związku z analizą pojęcia rdzenia noematycznego kwestię roli powszechników w Husserlowskiej teorii świadomości.

The paper develops the argument presented in my earlier article, Intentional Reference and Its Object in Husserl’s Transcendental Idealism (Diametros 50). It contains further considerations on the proper understanding of Husserl’s notion of noema. My aim is not only to present an interpretation of Husserl’s text, but primarily to understand what constitutes an intentional reference of an act of consciousness. I agree with some of Husserl’s claims in Ideas, Book I, that noema, sense and intentional object are basically the same. This standpoint implies, however, a drastic reinterpretation of the notion of an object. I refer to Ingarden’s conception of a purely intentional object to show the difficulties connected with regarding noema as an object separate from consciousness but still existentially dependent on it. Analyzing Husserlian notion of a noematic core I emphasize the relevance of universals for Husserl’s theory of consciousness.