Zagadnienie pożądania w świetle katechez środowych Jana Pawła II

Przedmiotem analizy niniejszego artykułu jest zagadnienie pożądania seksualnego w świetle katechez środowych Jana Pawła II. W podjętych badaniach wykazano, że zerwanie przez pierwszych rodziców życiodajnej i uszczęśliwiającej relacji z Bogiem w doświadczeniu grzechu pierworodnego ograbiło ich z pierwotnej, nieskażonej natury, czyniąc ich głęboko nieszczęśliwymi, niespełnionymi oraz zaborczymi. Przestali oni rozumieć i doświadczać bycia obdarowanymi „obrazem Boga […] w całej pierwotnej prawdzie męskiej i kobiecej dwoistości tego obrazu” (TM, s. 93). Odtąd dominuje w człowieku postawa brania, zawłaszczania, dominacji i użycia, którego źródłem jest pożądliwość. To sprawia, że mężczyzna i kobieta nie potrafią stanąć przed sobą w postawie wzajemnego bycia darem z siebie. Dominacja pożądania seksualnego w sferze relacji międzyosobowych stanowi wynaturzenie osoby, jej degradację etyczną. Oznacza poważne naruszenie porządku osobowego relacji. Poddanie się pożądaniu jest w istocie porzuceniem prawdy o możliwości osiągnięcia darmowej, czystej miłości. Rozwój w zakresie relacji oblubieńczej wymaga zatem trudu formacji wewnętrznej. Polega ona na tym, aby – współpracując z łaską Boga – kształtować w sobie dojrzałą miłość jako dar z siebie.

The subject of the analysis of this article is the issue of sexual desire in the light of John Paul II’s Wednesday Catechesis. The undertaken research has shown that the severance of the life-giving and beatifying relationship with God by the first parents in the experience of original sin robbed them of their original, untainted nature, making them deeply unhappy, unfulfilled and possessive. They stopped understanding and experiencing being gifted with the “image of God (...) in all the original truth of the masculine and feminine duality of this image” (TM, p. 93). From then on, the attitude of taking, appropriation, domination and use, the source of which is lust, dominates in man. This means that a man and a woman cannot stand before each other in an attitude of mutual self-giving. The dominance of sexual desire in the sphere of interpersonal relationships constitutes a perversion of the person, its ethical degradation. It means a serious violation of the personal order of the relationship. Submission to desire is essentially an abandonment of the truth about the possibility of achieving free, and pure love. Therefore, development in the sphere of the spousal relationship requires the effort of internal formation. It consists in cooperating with the grace of God, in shaping in oneself mature love as a gift of oneself.