Kapitał społeczny w procesie współtworzenia usług publicznych

Brak satysfakcji z dotychczasowych form świadczenia usług skłania organizacje publiczne do poszukiwania innowacji. Jedną z form usprawnień w tym zakresie może być proces współtworzenia usług publicznych (kokreacja, koprodukcja), zarówno w aspekcie wdrażania (realizacji) usług, jak i ich projektowania, a nawet inicjowania. Zaangażowanie obywateli w sprawy publiczne może wywierać pozytywny wpływ na efektywność usług publicznych, a także dostarczyć dodatkowej wartości publicznej dla społeczeństwa, która może przejawiać się w budowaniu kapitału społecznego. Większość badań w zakresie współtworzenia usług ma na celu jedynie identyfikację czynników z nią związanych po stronie organizacji lub po stronie obywatela. Brakuje systematycznie zbieranych dowodów potwierdzających na większą skalę rezultaty procesów współtworzenia. Uważa się, że proces współtworzenia pomaga budować kapitał społeczny. Istnieją także opinie, że kapitał społeczny może mieć wpływ na poprawę jakości usług publicznych [Andrews, Brewer, 2013]. Zależność między współtworzeniem usług a kapitałem społecznym może być zatem dwustronna, jednak niewiele wiadomo na temat jej charakteru. Niniejszy artykuł ilustruje założenia teoretyczne idei współtworzenia usług, a także kapitału społecznego. Poszukuję w nim odpowiedzi na pytanie o możliwe zależności między tymi dwoma konstruktami, a także sposób ich powiązania.