POTWIERDŹMY SŁOWA CZYNAMI: PRAWO DO ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO I OCHRONY SOCJALNEJ – ARGUMENTY PRZEMAWIAJĄCE ZA NOWĄ KONWENCJĄ MIĘDZYNARODOWĄ

The human right to social security entered into international law in the middle of the last century. In 2012 the International Labour Conference took the latest step towards the concretisation of this right when it adopted its recommendation No. 202 (R202) concerning national fl oors of social protection. Shortly thereafter, in 2015, the global community of nations adopted the Sustainable Development Goals (SDG) which contain a comprehensive social protection agenda. Together, these two instruments set clear global objectives of social protection accessible to all people. It is argued here that the ILO or the UN have to take the next step and transform “soft” instruments of recommendation and goals into “hard” ones and develop a new convention on universal access to at least fl oor of social protection to a create true safeguard for the right to social security and make it more diffi cult to reverse achieved social progress.

Prawo człowieka do zabezpieczenia społecznego weszło do prawa międzynarodowego w połowie ubiegłego wieku. W 2012 r. Międzynarodowa Konferencja Pracy poczyniła ostatni krok w kierunku skonkretyzowania tego prawa, przyjmując Zalecenie nr 202 dotyczące minimalnego zakresu ochrony socjalnej. Wkrótce potem, w 2015 r., światowa społeczność narodów przyjęła cele zrównoważonego rozwoju, które zawierają kompleksową agendę ochrony socjalnej. Te dwa instrumenty wspólnie wyznaczają globalne cele w zakresie ochrony socjalnej, dostępne dla wszystkich ludzi. W artykule przedstawiono argumenty za tym, że MOP lub ONZ muszą podjąć kolejny krok i przekształcić „miękkie” instrumenty zaleceń i celów w instrumenty „twarde” oraz opracować nową konwencję w sprawie powszechnego dostępu do przynajmniej minimalnego zakresu ochrony socjalnej, aby stworzyć prawdziwą gwarancję dla prawa do zabezpieczenia społecznego i utrudnić odwrócenie osiągniętego postępu społecznego.