Gry fabularne jako sposób zwiększenia kontroli nad rzeczywistością. Poczucie umiejscowienia kontroli oraz emocjonalność graczy w porównaniu do młodzieży niegrającej

Artykuł skupia się na wybranych aspektach osobowości młodzieży grającej i niegrającej w narracyjne gry fabularne. Założono, że młodzież grająca będzie miała silniejsze wewnętrzne poczucie kontroli oraz niższy poziom neurotyzmu niż młodzież niegrająca. W badaniu kwestionariuszowym przeprowadzonym na N = 194 osobach (z czego gracze to n = 101 osób) uzyskano wyniki zgodne z zakładanymi hipotezami. Wybrana metoda nie pozwala na stwierdzenie kierunku zależności, jednak rezultaty stoją w opozycji do negatywnego stereotypu graczy oraz mogą być punktem wyjścia do dalszych analiz.

The article focuses on selected personality aspects of teenagers taking part in narrative role playing games as compared to non-players. It was assumed that players have a more internal locus of control and lower level of neuroticism in comparison with non-players. As a result of the questionnaire study, conducted on N= 194 people (n = 101 of which were players), the hypotheses were confirmed. The selected method does not allow the direction of relations to be indicated, but still the outcome stands in contrast to the negative stereotype of players, and may be a starting point for further research.

Data dostępu do źródeł internetowych wykorzystanych w tekście: 18 kwietnia 2017.