Wobec „Piosenki o porcelanie” Czesława Miłosza – nawiązania, polemiki, kontynuacje, reminiscencje...

Artykuł jest poświęcony utworom literackim polemicznie nawiązującym do „Piosenki o porcelanie” Czesława Miłosza. Autor przeanalizował wiersze Stanisława Barańczaka, Tadeusza Różewicza i Zbigniewa Herberta, którzy podjęli zaproponowany przez Miłosza motyw porcelany, odmiennie prezentując swoją wizję losu człowieka i jego przywiązania do wytworów materialnych (Barańczak), powojennej poezji (Różewicz) czy kruchości jako kategorii estetycznej, przez której pryzmat rozumiana jest twórczość liryczna (Herbert). Arbitralny katalog nawiązań intertekstualnych pokazuje duże znaczenie wiersza Miłosza i zaczerpniętego z niego motywu porcelany w twórczości polskich poetów drugiej połowy XX wieku.

The paper is devoted to the literary pieces that in a polemical way refer to Czesław Miłosz’s “Piosenka o porcelanie” (“Song on Porcelain”). Kłosowski analyses here the poems by Stanisław Barańczak, Tadeusz Różewicz, and Zbigniew Herbert, each of whom takes up the motif of porcelain proposed by Miłosz, and who give their own contrasting visions of a man’s life and her/his devotion to material products (Barańczak), post-war poetry (Różewicz), or fragility as an aesthetic category through the prism of which one comprehends lyrical creativity (Herbert). The arbitrary catalogue of intertextual relationships demonstrates profound significance of Miłosz’s poem and the motif of porcelain derived from it in the work of Polish 20th century poets.