Teoria praw przyrody Armstronga wobec problemów identyfikacji i inferencji

Jedno ze współczesnych podejść do praw przyrody traktuje je jako relacje między uniwersaliami. Jego najbardziej rozwiniętą wersję przedstawił D.M. Armstrong. Celem tego artykułu jest rekonstrukcja i interpretacja jego koncepcji, ale też pokazanie, na czym polega wartość tej teorii, a jakie oczekiwania wobec niej są nieadekwatne. Punktem odniesienia są tu dwa znane zarzuty postawione teorii praw przyrody Armstronga, mianowicie problemy identyfikacji i inferencji. Teza artykułu głosi, że teoria Armstronga w ogólności, a jego odpowiedź na oba problemy w szczególności, opiera się na pewnych podstawowych zasadach metafizycznych: zasadzie tożsamości dla uniwersaliów, zasadzie niesprzeczności, relacyjnej zasadzie nieodróżnialności identycznych dla uniwersaliów oraz zasadzie przygodnej konieczności. Centralną częścią interpretacji jest pokazanie, jak przy użyciu tych zasad z odpowiednio rozumianych praw wynika z koniecznością zachodzenie pewnych stanów rzeczy.

One of the modern approaches to the laws of nature regards them as relations between universals. The most advanced version of such an approach has been presented by D. M. Armstrong. The aim of this paper is to reconstruct and interpret Armstrong’s conception but also to evaluate his theory and to point out what expectations from it are inadequate. My point of reference are two objections to Armstrong’s ideas, namely the problems of identification and inference. I claim that Armstrong’s theory in general and his response to both problems in particular are based on some fundamental metaphysical principles, namely: the principle of identity for universals, the principle of non-contradiction, the relational principle of the indiscernibility of identicals and the principle of contingent necessity. The central part of my interpretation shows how from the laws of nature, properly understood, the occurrence of some states of affairs necessarily results provided that these principles are employed.