Pedagogika społeczna w świecie nieprzyjaznych doktryn i praktyk politycznych

Pedagogika społeczna to świat wartości i pragmatyka służby człowiekowi. Doktryny polityczne to świat socjotechniki władzy nakierowanej na utrwalanie jej autonomii, skuteczności i niezależności. Na styku tych antagonistycznych światów rodzi się i stale istnieje konflikt, w którym społeczeństwo jest stroną słabszą, stroną bez szans. Jedyną jej „bronią” jest „społeczeństwo obywatelskie” – fenomen życia zbiorowego, oparty na idei wspólnoty i służby. Na idei budowania świata wedle reguł lokalnych, przy respektowaniu wartości uniwersalnych dla realizowania ogólnoludzkich wartości humanizmu i sprawiedliwości społecznej.

The world of social pedagogy is comprised of the values and pragmatics of serving one’s fellow man. The world of political doctrines comprises social engineering, through which the autonomy, efficiency and independence of those in power is maintained. At the junction where this two antagonistic worlds meet, an ongoing conflict comes to life, where society remains the weaker side, the side that has no chance. The only ‘weapon’ available is the ‘civic society’ – the phenomenon of collective living, based on the ideals of community and servitude; the ideals of building a world in accordance with local rules, with respect for universal values and for the implementation of collective values of humanism and social justice.