Polskie przekłady ostatnich tomów cyklu powieściowego Marcela Prousta. Problemy ideologiczne lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku

Artykuł prezentuje polską recepcję dzieła Marcela Prousta (od negacji przez akceptację i w końcu afirmację) w latach 1950–1965. Zaczyna się od opisu nocy stalinizmu tępiącej kulturę burżuazyjną, której ikoną był „zgniłozachodni Proust” (chodzi m.in. szkice Jana Kotta). Dalej autorka artykułu przedstawia pełne dysonansów stanowisko Pawła Hertza oraz polskie tłumaczenia powieści Prousta i akceptację faktu, że Proust jest istotnym pisarzem dla literatury polskiej omawianego okresu.

The article presents the Polish reception of Marcel Proust’s work (from negation through acceptance, and finally affirmation) in the years 1950–1965. It starts with a description of Stalinism night which combated bourgeois culture of which “rotten West’s Proust” (Jan Kott’s sketches, for example) was an icon. Later, the author shows Paweł Hertz’s stance abundant in dissonances and Polish translations of Proust’s novels as well as acceptance of the fact that Proust is a vital writer for Polish literature of that period.