Znaczenie kompetencji komunikacyjnych we własnym kształceniu na podstawie wypowiedzi studentów studiów pedagogicznych przygotowujących się do bycia nauczycielem. Naukowe refleksje praktyka

The aim of the article is to present a small fragment of research consisting of the analysis of statements of pedagogical students at a university in terms of what importance they give to communication competences in their education. The author looks at these statements while evaluating her classes in subjects dedicated to the development of communication competences. As part of the study, she used a list of open and in-depth questions and presented students’ answers according to the previously prepared criteria differentiating two models of teacher education: dialogue and technology, and in them the role of communicative competences. It turned out that both perspectives are present in the students’ statements. That is, there are those who reduce the development of competences to recreating activities and thus achieving high communication efficiency. As well as those who associate communication competences with the need to reflect on action, understand oneself and others. For one who is both an academic teacher and researcher, the result of this project is to turn an understanding of communicative competences into a theoretical perspective of examining one’s academic practice.

Celem artykułu jest prezentacja niewielkiego fragmentu badań polegających na analizie wypowiedzi studentów kierunków pedagogicznych na jednym z uniwersytetów pod kątem tego, jakie znaczenia nadają oni kompetencjom komunikacyjnym w swoim kształceniu. Autorka przygląda się tym wypowiedziom, dokonując ewaluacji swoich zajęć prowadzonych w ramach przedmiotów dedykowanych rozwojowi kompetencji komunikacyjnych. W ramach badania zastosowała arkusz pytań otwartych, pogłębionych, a odpowiedzi studentów zaprezentowała według przygotowanych wcześniej kryteriów różnicujących dwa modele kształcenia nauczycieli: dialogowy i technologiczny, a w nich rolę kompetencji komunikacyjnych. Okazało się, że obydwa ujęcia są obecne w wypowiedziach studentów. To znaczy są tacy, którzy kształtowanie kompetencji sprowadzają do odtwarzania czynności i uzyskania w ten sposób wysokiej sprawności komunikowania, ale są również tacy, którzy kompetencje komunikacyjne wiążą z potrzebą refleksji nad działaniem, rozumienia siebie i innych. Dla nauczyciela akademickiego i jednocześnie badacza rezultatem tego projektu jest uczynienie z rozumienia kompetencji komunikacyjnych teoretycznej perspektywy przyglądania się swojej praktyce akademickiej.