Dotkliwe wiersze Aleksandra Wata

Artykuł podejmuje namysł nad jednym z najważniejszych tematów powojennej twórczości Aleksandra Wata – cierpieniem. Zostaje ono wpisane w kontekst hermeneutyki radykalnej Johna D. Caputo, który w swej filozofii ciała dokonuje rozróżnienia na body (ciało zdrowe) i flesh (ciało cierpiące). Podmiot Wata jest traktowany przez autora artykułu jako flesh, stawiające przed czytelnikiem – body – wyzwanie moralne. Interpretacja organizuje się wokół problemu „dotkliwości” tekstów Wata – poruszających, wywołujących zobowiązanie etyczne (jak odpowiedzialnie odpowiedzieć na cierpienie?), a przy tym skrajnie wieloznacznych, sensotwórczych, heterogenicznych (jak pozostać uczciwym wobec ich skomplikowania?). W toku interpretacji prześledzony zostaje fenomen konania, które jawi się jako nierozstrzygalność strukturyzująca całą powojenną poezję Wata i warunkująca jej aporetyczny charakter.

The article takes up a thought over one of the most vital theme of Aleksander Wat’s post-war creativity, namely suffering. The notion is set into the context of radical hermeneutics of John D. Caputo who in his philosophy distinguishes between body (healthy body) and flesh (a suffering one). Wat’s subject is seen by the author as flesh which issues a moral challenge to body – the reader. Interpretation is organised around “acuteness” of Wat’s texts – moving ones, calling for ethical commitment (how to responsibly respond to suffering?), and at the same time radically ambiguous, sense-forming, heterogeneous (how to remain fair against their complexity?). In the course of interpretation the phenomenon of dying is scrutinised, and it is viewed as an insolvability that structures Wat’s entire post-war poetry and that conditions its aporetic nature.