Diagnoza neurologopedyczna i neuropsychologiczna w kontekście teorii interakcji. Studium przypadku mężczyzny z zaburzeniami ogólnomózgowymi

W niniejszym artykule, przyjmując teorię interakcji za metodologiczną podstawę diagnozy i terapii, starano się wykazać mnogość czynników mających wpływ na aktywność językową jednostki. Metodą badawczą było studium indywidualnego przypadku mężczyzny z uogólnioną patologią ośrodkowego układu nerwowego spowodowaną działaniem czynników biologicznych (powikłaniami leczenia neuroonkologicznego) i społecznych (ograniczonym procesem socjalizacji). Wyniki badań, uzyskane za pomocą testów neuropsychologicznych i projekcyjnych, kwestionariuszy oraz prób eksperymentalno-klinicznych, wykazały deficyty we wszystkich sferach funkcjonowania mężczyzny (językowej, komunikacyjnej, poznawczej, społecznej, emocjonalnej) oraz wyznaczyły kierunek postępowania terapeutycznego.

In this article the social interactionist theory was adopted as the methodological basis of diagnosis and therapy in order to demonstrate the multitude of factors which may have an influence on the linguistic activity of an individual. A method used in research was the individual case study of a man with the general pathology of central nervous system caused by biological factors (complications of the neuro-oncological treatment) and social ones (limited process of socialization). The results of neuropsychological and projective tests, questionnaires as well as experimental clinical trials have shown deficits in all areas of man’s functioning (speech, communication, cognition, social and emotional area) and have set the direction of a therapeutic approach.