W poszukiwaniu genealogii kina – skiagrafie i proces skiagraficzny

Artykuł jest próbą wytyczenia genealogii medialnej, do której należy kino oraz podobne mu media czy zjawiska. Wykorzystując metodologię archeologii mediów, autor przywołuje problemy terminologiczne i logiczne, jakie wiążą się z próbami wpisania kina w nadrzędny porządek medialny. Przykładem jednostkowym może być popularne pojęcie „praktyk ekranowych” Charlesa Mussera, przypisywane Nowej Historii Kina jako jedno z jej osiągnięć. Następnie, opierając się na kluczowych tu założeniach interdyscyplinarnych, autor wyprowadza własną propozycję terminu skiagrafii, czerpiąc nazwę ze starogreckiego typu malarstwa. Większą część artykułu zajmuje charakterystyka poszczególnych gałęzi takiej medialnej genealogii oraz opis mechanizmów jej rozwoju, co autor nazywa procesem skiagraficznym.

The article attempts to define media genealogy, which includes cinema and similar media or phenomena. Using the methodology of media archaeology, the author discusses terminological and logical problems involved in the efforts of indexing cinema to a superior medial order. The popular term of “screen practice”, coined by Charles Musser and attributed to the achievements of New Cinema History, serves as an individual example. Subsequently, based on key interdisciplinary assumptions, the author proposes his own term: skiagraphia, derived from an ancient Greek painting form. The main part of the article explores the characteristics of individual members of such media genealogy and describes the mechanisms of its development, i.e. what author calls the skiagraphic process