Efektywność dydaktyczna publicznych uczelni technicznych – ujęcie ilościowe i jakościowe

Autor podejmuje problematykę efektywności uczelni publicznych, uznawaną za jeden z coraz ważniejszych aspektów funkcjonowania szkolnictwa wyższego. Dlatego celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie wstępnych wyników badań efektywności dydaktycznej (w ujęciu ilościowym i jakościowym) na przykładzie osiemnastu publicznych uczelni technicznych podległych nadzorowi Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W pomiarze efektywności procesu kształcenia wykorzystano nieparametryczną metodę DEA (model CCR ukierunkowany na maksymalizację efektów). Z kolei grupowania uczelni, w oparciu o mierniki określające sytuację absolwentów na rynku pracy (ujęcie jakościowe działalności dydaktycznej), dokonano przy użyciu metody Warda, stosując odległość euklidesową. Przeprowadzone analizy potwierdziły, że nie istnieje związek między efektywnością procesu kształcenia w ujęciu ilościowym a korzyściami finansowymi, jakie osiągają absolwenci z wykształcenia wyższego (ujęcie jakościowe).