Teoria Witolda Mańczaka dotycząca nieregularnego rozwoju fonetycznego spowodowanego frekwencją – od hipotezy do prawa językowego

Niedoceniana, niekiedy wręcz kwestionowana w Polsce teoria Witolda Mańczaka dotycząca nieregularnego rozwoju fonetycznego spowodowanego frekwencją od samego początku spotkała się z szerokim odzewem za granicą, wpływając w znaczącym stopniu na rozwój metod kwantytatywno-statystycznych w językoznawstwie. Uznawana w skali światowej za jedno z podstawowych narzędzi badawczych tego nurtu, wpisująca się w ramy powstałych w okresie późniejszym metodologii, jak np. dyfuzja leksykalna, wykorzystywana jest powszechnie poza granicami kraju w opisie i analizach wielu zjawisk językowych, zarówno diachronicznych, jak i synchronicznych, gdzie czynnik frekwencyjny odgrywa niebagatelną rolę.

Underestimated and often questioned in Poland, Witold Mańczak’s theory of irregular sound changes due to frequency has been, from the beginning, well accepted and considered abroad. It has noticeably contributed to the development of quantitative linguistics methods. This statistic tool, which is widely acknowledged, is frequently used by linguists all over the world to study and explain many different linguistic phenomena, synchronic as well as diachronic, where the frequency parameter is regularly involved.