Conditores Urbis Romae, Liwiusz i rzymskie numizmaty

Titus Livius, opisując monument wystawiony przez Ogulnii w 296 roku p .n .e . ad ficum Ruminalem , w odniesieniu do dzieci pokazanych przy wilczycy użył pojęcia conditores Urbis . To jeden z bardzo rzadkich przykładów użycia tego terminu przez historyka w Ab Urbe condita . Określenie w taki sposób bohaterów monumentu Ogulniuszów ma analogię w treści dedykacji zabytku (Marti invicto patri et aeternae urbis suae conditoribus), z którego zachowała się tylko baza z inskrypcją z czasów cesarza Maksencjusza (306–312) . Te dwa pomniki – pierwszy niezachowany, a zapewne zilustrowany na didrachmie RRC 20, drugi, o zaledwie domniemanej kompozycji – stanowią oprawę dla obecności przedstawienia grupy Lupa Romana w mennictwie rzymskim . Niewykluczone, że wyobrażenia te odzwierciedlają trwanie tradycji o niezbędnej roli obu braci, i Remusa, i Romulusa, w założeniu Rzymu, conditio Urbis .

In a description of a monument erected ad ficum Ruminalem by Ogulnii in 296 BC, T . Livius used the term conditores Urbis in reference to children who appear with the she-wolf . This is one of very rare examples of the use of this term by the historian in the Ab urbe condita . Such reference to the protagonists of the monument of the Ogulnii manifests an analogy in the content of the dedication of the monument (Marti invicto patri et aeternae urbis suae conditoribus), of which only the base with an inscription which dates back to the reign of emperor Maxentius (306–312) is preserved . These two monuments, the first of which was not preserved, and which is supposedly presented on the RRC 20 didrachm, the second of which (whose composition is merely a matter of conjecture) – constitute a framework for the occurrence of the presentation of the Lupa Romana group in Roman mintage . One may not rule out the possibility that these representations reflect the continuity of the tradition about the necessary role of both brothers, Remus and Romulus, in the establishment of Rome, conditio Urbis .