The Apostolic Mirror of the Hussite Image

The aim of the article is to show how the Hussites referred the apostolic pattern to themselves. One of the fields where such an attitude may be observed is the liturgy of the hussite radicals described by Vavřinec z Březove – which at least intended to replicate the Last Supper, and the general conviction about the necessity of communion under both kinds to salvation. Another field is the repeated and fierce discussion over the role of Judas Iscariot and the meaning of being the true apostle. The will to be the new apostles among Christians seduced by evil was so strong among the reformers, that the new generations took over the idea and confronted it with their forerunners.

Celem artykułu jest ukazanie sposobu, w jaki husyci odnosili do siebie wzorzec apostolski. Jest to zauważalne na polu liturgii – husyccy radykałowie, jak podaje Wawrzyniec z Brzezowej, starali się powielać formę znaną z Ostatniej Wieczerzy. Także podzielane powszechnie wśród reformatorów przekonanie o konieczności komunii pod dwiema postaciami do zbawienia wskazuje na tę zależność. Innym polem, gdzie można ją dostrzec, są ostre i zawzięte dyskusje na temat roli Judasza Iskarioty i tego, co oznacza bycie prawdziwym apostołem. Wreszcie pragnienie stania się nowymi apostołami wśród chrześcijan zwiedzionych przez zło okazuje się tak silne wśród reformatorów, że kolejne pokolenia przejmują je i przeciwstawiają swoim poprzednikom.