Wyrok zaoczny po wniesieniu sprzeciwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym (wraz z uwagami na tle ustawy z dnia 10 lipca 2015 r., zmieniającej m.in. Kodeks postępowania cywilnego)

Przedmiotem artykułu jest ocena dopuszczalności wydania wyroku zaocznego przez sąd, któremu sprawa została przekazana, po skutecznym wniesieniu sprzeciwu w elektronicznym postępowaniu upominawczym w świetle obowiązującego stanu prawnego, jak również po wejściu w życie zmiany art. 50535 k.p.c., wprowadzonej ustawą z dnia 10 lipca 2015r. Dla rozstrzygnięcia powyższego, omówiono charakter środka zaskarżenia, jakim jest sprzeciw od nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Również zwięźle zaprezentowano specyfikę postępowania przed sądem, któremu sprawa została przekazana przez e-sąd. Ponadto, przedstawiono przesłanki wydania wyroku zaocznego, ze szczególnym uwzględnieniem próby oznaczenia desygnatów, użytego w art. 340 k.p.c., pojęcia „wyjaśnienia”.

The subject matter of this article is the admissibility to give the default judgement by the court, to which the case was forwarded after effective demur in electronic writ of payment proceedings. It was presented in the light of the legal regulations, also after coming into effect of the amendment of the article 50535 of Civil Procedure Code, introduced by the act of 10th July 2015. To conclude on this, the author discussed the character of the contestation measure, such as demur to order for payment in the electronic writ of payment proceedings. Also the specificity of the proceedings ante court, to which the case was forwarded by the e-court, was succinctly presented. Furthermore, the prerequisites to render the default judgement were submitted, with particular attention to the attempt to denote the discriminants of the word ‘explanations’, used in the article 340 of Civil Procedure Code.