Rola kryterium rentowności w dyskryminacyjnych metodach oceny zagrożenia upadłością przedsiębiorstwa

W analizie finansowej coraz powszechniej wyrażany jest pogląd, że nadwyżka pieniężna jest wiarygodniejszym miernikiem oceny efektywności gospodarowania przedsiębiorstwa niż księgowa wartość zysku netto. Wyniki finansowe oraz obliczone na ich podstawie wskaźniki rentowności nie odzwierciedlają w wystarczająco dokładny sposób efektywności finansowej gospodarowania jednostki i nie stanowią dostatecznie dokładnej miary do wyceny wartości przedsiębiorstwa. Badaniami objęto 80 polskich modeli dyskryminacyjnych, w których wykorzystano 27 wskaźników rentowności. Krytycznie odniesiono się do niekonsekwencji metodycznych oraz terminologicznych w konstrukcji wskaźników rentowności. W badanych modelach najczęściej (po 14 razy) występuje relacja zysku netto do aktywów oraz zysku ze sprzedaży do aktywów, a ośmiokrotnie relacja zysku netto do zapasów (wyłącznie w modelach D. Hadasik).W10 modelach nie występują jako zmienne wskaźniki rentowności. Dla kolejnych 9 modeli nie sprecyzowano konstrukcji omawianych wskaźników. Nieoczekiwanie w pięciu badanych modelach dyskryminacyjnych wskaźniki rentowności są traktowane jako destymulanty. Jak wynika z badań przeprowadzonych przez R. Jagiełło, o randze wskaźników rentowności w modelach dyskryminacyjnych stanowi specyfika branżowa (przynależność sektorowa) danego przedsiębiorstwa.