Non solo "Ladri di biciclette". L’Italia fascista nei primi film di Vittorio de Sica

L’articolo prende in esame l’opera prima del regista Vittorio De Sica, in particolare i suoi primi quattro film: "Rose scarlatte" (1940), "Maddalena zero in condotta" (1941), "Teresa Venerdì" (1941) e "Un Garibaldino in convento" (1942). Oltre a collocare l’opera del regista italiano nel contesto politico, sociale e culturale dell’ultimo decennio del regime fascista, vengono analizzati i messaggi impliciti delle singole pellicole, abilmente nascosti sotto una maschera comica: p.es. l’emancipazione femminile, il carattere repressivo delle istituzioni e la problematica del "Strapaese e Straccittà".

Artykuł analizuje cztery pierwsze filmy Vittoria De Siki: "Szkarłatne róże" (1940), "Magdaleno, dwója ze sprawowania" (1941), "Teresa Venerdì" (1941) oraz "Un Garibladino in convento" (1942), pod kątem ich kontekstu politycznego, społecznego i kulturowego. Analiza poszczególnych dzieł pozwala ukazać ich zawoalowane przesłanie (np. dotyczące emancypacji kobiet, represyjnej natury instytucji oraz problematyki "Strapaese i Straccittà"), ukryte pod maską komizmu.