Relacja między pracą a kapitałem w społecznym nauczaniu Kościoła. Wprowadzenie do problematyki

Zamiarem autora było ukazanie stanowiska Kościoła wobec ważnego wymiaru kwestii społecznej, jakim jest relacja pomiędzy pracą i kapitałem. W konkluzji stwierdzono, że Kościół w swoim społecznym nauczaniu początkowo nie przeciwstawiał tych dwóch czynników produkcji, ale też nie stawiał priorytetów. Począwszy od Soboru Watykańskiego II społeczne nauczanie Kościoła coraz wyraźniej akcentuje pierwszeństwo pracy przed kapitałem. Największe zasługi na tym polu ma Jan Paweł II. W pespektywie antropologii teologicznej ukazał on personalistyczną wizję osoby, wielką jej godność, a pracę jako powołanie przez Boga i uczestnictwo w jego stwórczym dziele. Osoba ludzka, jako podmiot i sprawca ma zawsze pierwszeństwo przed środkami materialnymi. Ta zasada powinna przyświecać reformom życia gospodarczego na poziomie tworzenia ogólnych ram politycznych, wewnętrznej organizacji wielkich korporacji oraz małych przedsiębiorstw.

The author aimed at showing the position of the Church towards an important dimension of the social issue, which is the relationship between labour and capital. The conclusion was that the Church in her social teaching did not initially oppose these two factors of production, but also did not identify new priorities. Since the Second Vatican Council, the Church social teaching emphasized the priority of labour over capital. The pope John Paul II achieved the best efforts in this field. In the theological and anthropology perspective, he showed the personalistic aspect of a person, his great dignity, and work as a calling by God and participation in his creative work. The human person, as subject and perpetrator always takes precedence over material means. This principle should guide the reforms of economic life at the level of creating a general political framework, internal organization of large corporations and small enterprises.