A school performance: A teaching tool or real art?

The article addresses the question of whether in using a school performance as a tool in ELT it is possible to achieve true artistic effects through it. It analyses the problem from the point of view of focusing on the value of the outcome rather than just the process of implementing theatre in ELT. The issues are discussed according to Bruner’s criteria (1971) of artistic experience and Wenzel’s conditions (2001) for authenticity in speaking in an ELT classroom. Furthermore, the notion of cognitive appeal is put forward as a key feature in achieving a shift in students’ attitude towards performing, which may in turn result in achieving a truly artistic effect.

Artykuł odnosi się do kwestii wykorzystania przedstawienia szkolnego w nauczaniu języka angielskiego i czy dzięki niemu można osiągnąć prawdziwie artystyczny efekt. Omawia ten problem z punktu widzenia skupiania się na wartości efektu końcowego a nie na samym procesie wdrażania teatru jako narzędzia. Kwestie te są omawiane w odniesieniu do kryteriów przeżycia artystycznego Brunera (1971) oraz do warunków autentyczności mówienia w nauczaniu języka angielskiego przedstawionych przez Wenzla (2001). Po-nadto jako kryterium kluczowe przedstawione jest pojęcie apelatora poznawczego. Pojawienie się jego właśnie może skutkować zmianą nastawienia uczniów do wystawianej sztuki, a co za tym idzie dzięki niemu można osiągnąć efekt naprawdę artystyczny.